بررسی کارایی برخی از جاذب های آلی در حذف کادمیوم از محلول های آبی

استفاده از جاذب های آلی برای حذف فلزات سنگین از آبهای آلوده به جای جاذب های گرانقیمت بخصوص در کشورهای در حال توسعه بسیار مناسب می باشد. در این مطالعه همدماهای جذب کادمیوم وکاربرد برخی از جاذب های آلی (ساقه آفتابکردان، بقایای هرس سیب و انگور) در حذف کادمیوم از سیستم محلول با غلظت اولیه کادمیوم (0 تا 200 میلی گرم در لیتر) در سه سطح ph (8 ،6 ،4) و دو قدرت یونی (0/03و0/1 مولار) بررسی گردید. با افزایش غلظت اولیه کادمیوم و ph، جذب کادمیوم توسط هر سه جاذب آلی افزایش یافت، ولی کارایی حذف با افزایش غلظت اولیه کادمیوم کاهش پیدا کرد. داده های آزمایشی با معادلات لانگمویر و فروندلیچ و تمکین برازش یافتند و بین مدل های جذب، مدل لانگمویر برای هر سه جاذب برازش بهتری نشان داد (0/99=r2). نتایج نشان داد که phو قدرت یونی اثر قابل توجهی بر پارامترهای جذب کادمیوم دارند و حداکثر جذب تک لایه ای (qmax) و انرژی جذب (kl) در هرسه جاذب با افزایش phبه طور معنی داری افزایش پیدا کرد. بطوریکه با افزایش ph از4 به 8qmax در ساقه آفتابگردان از 8106 به 8905 میلی گرم در کیلوگرم، در بقایای هرس سیب از 7000 به 7895 میلی گرم در کیلوگرم و در بقایای هرس انگور از 7500 به 8255 میلی گرم در کیلوگرم رسید و ضرایب جذب فروندلیچ (kf وn ) و تمکین (kt و a) نیز روند مشابهی با افزایش ph نشان دادند. اما با افزایش قدرت یونی پارامتر های جذب کاهش یافتند به گونه ای که در مورد ساقه آفتابگردان qmax بطور میانگین از 8702 به 7953 میلی گرم بر کیلوگرم و kl از 0/16 به 0/06 لیتر بر میلی گرم کاهش یافتند. در نهایت میتوان نتیجه گرفت که هر سه جاذب آلی کارایی بالایی درجذب کادمیوم از سیستم محلول را دارند و ساقه آفتابگردان بطور نسبی ظرفیت جذب بیشتری در مقایسه با بقایای هرس سیب و انگور را داشت.